‘Het werk is af als de aanleiding er niet meer toe doet’. Het werk van Willy van der Duyn is een resumé van opgedane beelden. De katalysator van de voorstellingen is intuïtie. Er is geen concept of boodschap. Het werk is autobiografisch. Er wordt een brug geslagen tussen de binnenwereld en de buitenwereld. De werkwijze is associatief. Er is een beeld, een vorm, een gevoel, waar zich al werkend -als kristallen-dingen aan vast hechten.